بعضی چیزها ظاهر روشنفکرانه و شیکی دارند، اما دقیق که باشی، غلط و گمراه‌کننده‌اند. مثلا قدیم‌ها یکی گفته: «هیچ نوشته‌ای نیست که به یک‌بار خواندن نیارزد». حرف بی‌خود! انگار که کسی بگوید: هیچ چیزی نیست که به یک‌بار خوردن نیارزد! (حتی اگر قارچ سمی یا تخم‌مرغ گندیده باشد؟!)
همان نقل قول اول را در نظر بگیرید؛ دست‌کم از دو جهت نادرست است:
- اولاً عمر ما محدود است، پس باید بهترین‌ها را برای خواندن انتخاب کنیم.
- ثانیاً خواندن خیلی چیزها نه تنها وقت تلف کردن است، که مضر هم هست. چرا باید چیزی بخوانید که صفای باطن‌تان را مخدوش یا افکارتان را مسموم می‌کند؟!
درباره شنیدنی‌ها و دیدنی‌ها نیز همین است. هر کتابی خواندنی نیست، هر فیلمی دیدنی نیست و هر جایی رفتنی نیست. به روح و روان و آینده‌مان رحم کنیم.
* عنوان، مصرعی از سروده‌ی مولوی است، آنجا که می‌گوید:
پنبه‌ها در گوش کن تا نشنوی هر نکته‌ای
زانک روح ساده‌ی تو زنگ‌ها را قابل است
فصل‌الخطاب، کلام سیدالساجدین سلام الله علیه است که می‌فرماید:
عَجِبتُ لِمَن يَحتَمي عنِ الطَّعامِ لِمَضَرَّتِهِ و لا يَحتَمِي مِنَ الذنبِ لِمَعَرَّتِهِ
یعنی:
در شگفتم از كسى كه از خوردن غذايى به‌سبب ضررش پرهیز می‌کند، اما از گناه، كه مايه ننگ و رسوايى است نمی‌پرهيزد.
مأخذ حدیث: تارنمای کتابخانه احادیث شیعه
