پناه بر خدا از روزی که دنیا حساسیتش علیه جنایت و معصیت را از دست بدهد و چشم و گوشش به آن‌ها عادت کند. دو ماه است که صهیونیست‌ها زن و مرد و کودک می‌کُشند و خانه‌ها را با خاک یکسان می‌کنند. هنوز هم وجدان‌های بیدار، تصاویر پیکرهای پاره‌پاره و غرق در خون مردم غزه را با بهت می‌نگرند، بغض می‌کنند و سپس به خروش می‌آیند.
کسی که دلش برای انسانیت می‌تپد، نباید به اخبار جنگ و جنایت عادت کند! انسان اگر هوشیار نباشد، موج روزمرگی او را با خود می‌برد و آنگاه پس از چندی، دیدن دردناک‌ترین تصویرها هم برایش عادی می‌شود.
هوا سردتر شده است اما مردمی از کشورهای مختلف جهان هنوز هم علیه جنایت‌های صهیونیست‌ها و دوستان آمریکایی و اروپایی‌شان به خیابان‌ها می‌آیند؛ بعضی نیز با قلم، دوربین یا هنرشان می‌کوشند مظلومیت غزه و فلسطین را فریاد کنند. حضور مستمرشان ارزشمند است؛ حتی اگر نتوانند مستقیماً جلوی جنایت صهیونیست‌ها را بگیرند، دست‌کم اجازه نمی‌دهند غزه و فلسطین تدریجا فراموش شود.
هر کاری که از دستمان برمی‌آید، انجام دهیم، به حول و قوه‌ی خدا.
